Omotesando

Czasami są takie dni, że człowiek wychodzi z domu i sam nie wie dokładnie, dokąd ma ochotę pójść. Wtedy idzie w miasto, posnuć się po ulicach i pogapić na ludzi, budynki, ulice. Ale człowiek zawsze zaczyna od śniadania. *^v^* Dziś miałam ochotę na kanapkę z szynką i żółtym serem, i słodką bułkę na deser, o! Mąż tradycjonalista pozostał przy ryżu i smażonym kurczaku.

07_14_171

Na początek zajrzeliśmy do lokalnej galerii sztuki, w której właśnie dziś otworzyli dla publiczności nową wystawę – sztuka bardzo nowoczesna i niestety opisana tylko po japońsku, więc ledwo musnęła nasze zmysły i chyba nie do końca zrozumieliśmy, co miała przekazać…

07_14_174“Amerykański manager”

 

07_14_173“Marionetka”

 

07_14_172“Niefikcja”

 

Odurzeni dawką sztuki wysokiej zanurzyliśmy się w sztukę uliczną – pojechaliśmy metrem na stację Omotesando i spacerkiem przeszliśmy tę szeroką reprezentacyjną ulicę o takiej samej nazwie. Kiedyś myślałam, że to takie szczególne w Tokio miejsce, gdzie obok siebie zgrupowano sklepy wielkich światowych marek – Prada, Chanel, Dior, Hermes, itp, itd. Dwa lata temu, kiedy mieszkaliśmy w dzielnicy Kanda przekonałam się, że takich ulic i takich sklepów w Tokio jest wiele w różnych częściach miasta. Oczywiście tutaj nowe miesza się i współegzystuje ze starym, więc nic dziwnego, że tuż obok wieżowca ze stali i szkła napotkamy malutką świątynię buddyjską. *^v^*

07_14_177

07_14_176

07_14_175

07_14_179

Omotesando kończy się przy stacji kolejowej Harajuku – ta malutka stacyjka to jedna z ważniejszych stacji docelowych dla mas turystów i młodzieży podążających na zwiedzanie Harajuku, więc podjęto decyzję o jej rozbudowie, żeby podróżowanie stało się wygodniejsze (na stacji nie ma nawet toalety!…). Jeszcze nie wiadomo, czy stary budyneczek zostanie włączony w nowy kompleks, czy go rozbiorą i zniknie na zawsze.

07_14_178

Żeby tradycji stało się zadość, poszliśmy na Takeshita Dori – ulicę pełną sklepików z ciuchami i gadżetami dla modnej młodzieży i turystów. Tutaj mieści się też czteropiętrowe Daiso – świetnie zaopatrzona stujenówka, w której można się obkupić w przedmioty domowego użytku, których potrzebujecie oraz takie, o których nie mieliście pojęcia, że istnieją i nagle nie wyobrażacie sobie bez nich życia! *^w^*~~~ (wszystko po 100 jenów plus 8% podatku!)

07_14_180

Tokio, miasto, które nigdy nie śpi i nigdy nie przestaje się rozbudowywać.

07_14_181

Skusiliśmy się na naleśniki z nadzieniem z Marion Crepe i niestety…. Zawsze kupowaliśmy je w innej dzielnicy i były bardzo smaczne, a te tutaj, hm…, jakieś takie bez rewelacji.

07_14_182

Naleśniki trzeba było czymś przepłukać. Robert testował pomarańczowy cydr (bezalkoholowy) a ja przypomniałam sobie smak Skala – mieszanki mleka i owocowego napoju gazowanego. Albo mnie zmieniło się poczucie smaku, albo dwa lata temu był mniej słodki i lepszy, hm…

07_14_183

Za to jeśli chodzi o takie nietypowe w Polsce mieszanki mleka lub jogurtu z sokiem owocowym lub herbatą, to poniższe napoje okazały się bardzo smaczne! *^v^*

07_11_119

Zrobiliśmy sobie jeszcze niedługi spacer po okolicy (zaczynała się właśnie burza z piorunami) i dotarliśmy na lunch do sieciówki Matsuya.

07_14_184

07_14_185

07_14_186

07_14_187

07_14_188

07_14_189

07_14_190

Zamówienie standardowe – micha ryżu z duszoną wołowiną, szczypiorkiem i jajkiem w koszulce u Roberta, u mnie mabo tofu na ostro z bakłażanem, do tego zupa miso i surówka.

07_14_192

07_14_191

I po obiedzie poszliśmy na stację metra i wróciliśmy do naszej dzielnicy, zaglądając po drodze do sklepu. Zachciało nam się owoców, więc kupiliśmy kubeczki z sałatką owocową, tanie to nie było, ale smak był IDEALNY! ^^*~~

07_14_193

I wróciliśmy do domu w sam raz, żeby zdjąć z balkonu pranie i przewietrzyć mieszkanie! Kilkanaście minut później lunęło, ale jak!…. Ściana wody trwała za oknem przez dobre dwie godziny, można było siedzieć w półprzymkniętych (bo zacinało zakosami do mieszkania…) drzwiach balkonowych i wsłuchiwać się w deszcz i grę cykad. ^^*~~~

4 thoughts on “Omotesando

  1. fajnie by było jakby ten budyneczek został, ale z tych projektów, które już widziałam to się nie zapowiada 🙁 aa lepiej zaopatrzone Daiso jest na Nakano, chyba dlatego, że tam nie docierają takie morza turystów, ale i tak zawsze zahaczamy o to harajukowe ^v^ idę ogarniać dalej mój domek, bo właśnie wróciliśmy na łono bezwietrznej Szwajcarii :3

    • Dziś wciągnęło nas Can-Do na Odaibie, ciekawe, że do której stujenówki by człowiek nie wszedł, to zawsze wyjdzie z czymś potrzebnym!… *^w^*

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *